Pochwała pigułek cesarskich

Oryginał: Biblioteka Uniwersytecka, Uppsala, sygn. Copernicana 14: Petrus de Argellata, Chirurgia, Venetiis 1499. Matthaeus Silvaticus, Liber Pandectarum medicinae. Quaestiones aliorum auctorum, Venetiis, Bonetus Locatellus pro Octaviano Scoto, 1498. Nota na k. 182v drugiego druku.

Recepta, sporządzona ręką Kopernika na karcie używanej przez niego księgi, jest najbardziej rozbudowanym opisem lekarstwa nazwanego przez Kopernika “pigułkami cesarskimi”, nieznanego skądinąd. Część opisowa recepty wymienia dolegliwości, na które lek jest skuteczny, oraz sposób dozowania. Z treści wynika, że miał to być środek o silnym działaniu ogólnie wzmacniającym. W części drugiej podano 19 składników leku i sposób sporządzania pigułek. Wszystkie składniki są pochodzenia roślinnego i importowane były ze Wschodu.