Współczesne rozważania kosmologiczne
Standardowy model Wielkiego Wybuchu znakomicie przeszedł wiele testów
obserwacyjnych, także o charakterze experimentum crucis. Kosmologowie
są jednak swiadomi jego niedostatków. Należą do nich między innymi:
- ograniczona możliwość ekstrapolacji znanych nam praw fizyki do
pierwszych ułamków sekundy po Wielkim Wybuchu. Większość fizyków
sądzi, że nie można się posuwać do epok wcześniejszych niż około
10-33s.
- pewność, że w epoce Plancka 10-43s, w której przyczynowo związany
obszar Wszechświata staje się porównywalny z rozmiarami cząstek elementarnych,
rządziły Wszechświatem prawa kwantowej grawitacji, której... nie znamy.
- natura tajemniczej ciemnej materii, stanowiącej przeszło 90% masy
galaktyk i gromad galaktyk (i ogólnie około jednej czwartej masy Wszechswiata);
wiemy tylko, że ciemna materia nie może być zwykłą materią barionową
(zwykłymi atomami).
- natura jeszcze bardziej tajemniczej ciemnej energii, stanowiącej
około 70% masy Wszechświata i mającej niepokojące własności: ujemne
ciśnienie i stałą, niezależną od objętości gęstość; powoduje
ona przyspieszanie ekspansji Wszechświata.
- zdumiewająca izotropia i jednorodność Wszechświata (problem horyzontu).
- nierozwiązany problem pochodzenia pierwotnych fluktuacji gęstości
kosmicznej plazmy, z których później powstały kosmiczne obiekty (galaktyki,
gromady galaktyk i ich supergromady).
- brak odpowiedzi na pytanie, dlaczego Wszechświat jest opisywany geometrią
euklidesową (problem płaskości).
- brak odpowiedzi na pytanie o przyczynę Wielkiego Wybuchu, wymiarowość
i topologię przestrzeni, pierwotną osobliwość, o to, co było przed
Wielkim Wybuchem.
Istnieją, oczywiście, teorie, hipotezy, spekulacje czy ledwie sugestie
wychodzące poza standardowy model Wielkiego Wybuchu. Należą do nich
na przykład:
- teoria kosmicznej inflacji – najdojrzalsza, z teoretycznego punku
widzenia, teoria, usiłująca wyjaśnić problemy horyzontu, płaskości
i pochodzenia pierwotnych zaburzeń gęstości. Wciąż jednak brak nie
tylko obserwacyjnego potwierdzenia, ale nawet jednoznacznych przewidywań,
wynikających z tej teorii.
- rozważania na podstawie teorii strun o tym, co było przed Wielkim
Wybuchem. Tu problemem jest to, że teoria strun nie została jeszcze w
pełni sformułowana; brakuje również obserwacyjnych przewidywań z niej
wypływających.
- koncepcja wielu światów, będąca zaledwie zbiorem luźnych pomysłów.
Nie jest poparta ani rzetelną teorią, ani tym bardziej wynikami obserwacji
i wielu uważa, że nie lokuje się w obszarze rozważań naukowych.
Stanisław Bajtlik
Centrum Astronomiczne
im. Mikołaja Kopernika PAN
Literatura
- B. Greene, Piękno Wszechświata. Superstruny, ukryte wymiary i poszukiwanie
teorii ostatecznej, Warszawa 2001.
- A. H. Guth, Wszechświat inflacyjny. W poszukiwaniu nowej teorii
pochodzenia kosmosu, Warszawa 2000.
- M. Rees, Przed początkiem. Nasz Wszechświat i inne wszechświaty,
Warszawa 1999.
- Kosmos znany i nieznany, “Świat Nauki” (wydanie specjalne)
nr 2/2003.